Constant Kusters partijleider NVU en schrijver Dr. Alexander Wolfheze

 

Zuivering
door Alexander Wolfheze

Wo aber Gefahr ist
Wächst das Rettende auch
-Friedrich Hölderlin

 

1. Inleiding

Onlangs had de schrijver van deze bijdrage tijdens een kort bezoek aan Nederland de gelegenheid eens een keer persoonlijk te spreken met Constant Kusters, langjarig leider van de verguisde en gemarginaliseerde Nederlandse Volks-Unie. Hoewel noch de schrijver zelf, noch de nationaal-gezinde initiatieven waar hij in het verleden af en toe in woord en geschrift aan bijdroeg niet - zoals de NVU - onder de noemer 'volks-nationalistisch' zijn te scharen, leek het toch nuttig eens van gedachten te wisselen - en om deze bijdrage te schrijven. Ook de NVU maakt namelijk - hoe ongemakkelijk veel zogenaamd 'nette mensen' en 'intellectuele woordvoerders' dat ook vinden - deel uit van wat, in de wijdste zin van het woord, als de 'Nationale Beweging' kan worden omschreven. Dat wil zeggen: van de grotere 'dissident rechts' beweging die staat voor herstel van authentieke staatssoevereiniteit en behoud van authentieke nationale identiteit - ook al is die steeds totaal onderling 'sektarisch' verdeeld in wederzijds exclusieve splintergroepjes door typisch-(Noord-)Nederlandse Prinzipienreiterei, toko-houderij en ego-manie. Hoewel het de tot de Beweging behorende mensen op individueel niveau over het algemeen niet ontbreekt aan de moed om, vaak in karaktersterkende eenzaamheid, de waarheid te blijven spreken in een tijd van collectief leugens-leven en, vaak met bewonderingswaardige moeite, de vrijheid te blijven verdedigen in een tijd van totalitaire massa-psychose, ontbreekt het de Beweging op collectief niveau aan zelfs het meest elementaire vermogen tot solidariteit en synergie.

En toch maken al deze mensen, van semi-anarchistische libertariërs en groen-rechtse heidenen tot authentiek-Christelijke conservatieven en volks-nationalisten (en inclusief onwaarschijnlijk experimentele mini-groepjes zoals 'neder-moslims', 'nazbols' en 'nationaal-maoïsten'), de Beweging uit. En het zou niet onverstandig zijn als al deze mensen zichzelf eens oprecht afvragen of zij wel echt succes kunnen verwachten zonder de basale beginselen die alle historisch succesvolle bewegingen van maatschappelijk verandering gemeenschappelijk voorop stelden: Eenheid, Solidariteit en Trouw. In dit geval: Eenheid voor, Solidariteit met en Trouw aan het Nederlandse volk - essentiële elementen voor de toekomstbestendigheid van dan volk. Wat er ook verder over de NVU gezegd wordt in de systeempers: de NVU behoudt tenminste iets van die principes in haar naam: de naam 'volks-unie' bouwt op het historisch besef van volk-zijn en wijst op de historische noodzaak van eenheid.

 

2. Organisatie

Met de volgende bijdrage, grotendeels materiaal dat voor deze editie van Wij Europa is bewerkt uit zijn recente boek De Zwarte Poolster, herinnert de schrijver de Nationale Beweging aan haar Beweging-zijn: aan haar recente belevenissen (paragraaf 3, Achtergrond), aan haar formidabele uitdagingen (paragraaf 4, Krachtsverhouding) en aan haar aankomende keuzemomenten (paragraaf 5, Strategie). Verder heeft de schrijver een slotwoord toegevoegd van zijn collega-Europees Nieuw Rechts dissident Iurie Rosca (paragraaf 6, Zuivering): daaruit kan de Beweging leren hoe belangrijk het is om harde realiteiten eerst met een scherp verstand en een zuiver hart volledig te doorgronden voordat ze kunnen worden veranderd.

Paragraven 3-5, door de schrijver zelf bewerkt, komen dus uit het meest recente boek van de schrijver: Alexander Wolfheze, De Zwarte Poolster. Een Archeo-Futuristische aftelling in vijftien opstellen (Arktos: Londen, 2023) blz. 84-95. Paragraaf 6 is dus door de schrijver uit het Engels vertaald en komt uit een recent opstel van college-dissident Iurie Rosca, met diens toestemming: Iurie Rosca, 'A Two-Point Survival Program: Cross and Sword', Telegra.ph 3 augustus 2023.

Tenslotte verwijst de schrijver de geïnteresseerde lezer naar de mogelijkheid om diens zwaar-gecensureerde en noodgedwongen in het buitenland uitgegeven boek De Zwarte Poolster aan te schaffen via Lulu.com (De Zwarte Poolster (lulu.com) - zie aankondiging van de Nederlands-talige editie bij uitgeverij Arktos ‘De Zwarte Poolster’: A Revolutionary Exploration of Archaeo-Futurism – Arktos). Hierbij zij nadrukkelijk vermeldt dat noch deze verwijzing noch de uitgave zelf enig persoonlijk 'verdienmodel' dienen: de schrijver heeft van meet af aan contractueel afgezien van alle auteursrechten. De volledige opbrengst van al diens bij Arktos uitgegeven boeken gaat naar de essentiële operationele kosten van zijn uitgever, die sinds maart 2023 niet alleen te maken heeft met ongekende censuur maar ook met regelrechte deplatforming door drukkerijen en distributeurs (zie hierover: Ronin | Geopolitica.RU (geopolitika.ru) en The Blinkering of the Western Mind - by N. Dexia (substack.com)) . Om deze aanval op het vrije woord metterdaad te pareren roept de schrijver de lezers op om hun boekenkast te vullen met de vele prachtige boeken van Arktos - en zo bij te dragen tot behoud van het goede, verstandige en schone dat Europa tot Europa maakt: de Europese cultuur.

 

3. Achtergrond

De Nederlandse Beweging, in wijdste zin deel van de Europese Nieuw Rechts beweging en staande voor het 'Europa der Volkeren' (waar dus ook de naam Wij Europa naar verwijst), is slechts een klein onderdeel van een veel grotere ‘cultuur revolutionaire’ beweging die zich sinds enkele jaren op spontane en organische wijze ontwikkelt uit het toenemende maatschappelijke verzet van de Westerse volkeren tegen hun gezamenlijke vijand, namelijk de globalistische-trans-nationaal opererende en universalistisch denkende-Superclass van Davos Men. Deze vijand wordt hier kortweg benoemd als de globalistische ‘vijandelijke elite’. De Westerse ‘cultureel-revolutionaire’ beweging vond haar eerste en meest expliciete politieke uitdrukking in Amerika, waar zij aanvankelijk werd aangeduid met de inmiddels allang achterhaalde term Alt-Right, ofwel ‘Alternatief Rechts’. Als politiek project was de Alt-Right feitelijk een miskraam: na een leiderschapskaping door agents provocateurs en een framing campagne door de mainstream media eindigde de publieke presentie van de Alt-Right in de als ‘valse vlag operatie’ geregisseerde Charlottesville Rally (11-12 augustus 2017). Een gecoördineerde golf aan gewelddadige intimidatie (‘Antifa’), social media laster (doxing), pseudo-juridische vervolging (‘discriminatiewetgeving’) en digitale censuur (deplatforming) verdreef de Beweging vervolgens grotendeels uit het klassieke publieke domein. De vijandelijke elite slaagde erin de Beweging weg te vagen uit het klassieke publieke domein-uit traditionele nieuwskanalen, papieren publicaties, televisie zenders, academische colloquia, parlementaire debatten-maar zij betaalde daarvoor een hoge prijs: zij verengde dat domein tot een cognitief-dissonante ‘bubbel’ wereld die nu totaal los staat van de reële wereld waarin het gewone volk (door Hillary Clinton karakteristiek betiteld als the deplorables) en de jonge generatie blijft leven. De vijandelijke elite slaagde er zo in de intelligentsia en de middenklasse althans formeel in het gareel te houden, maar ten koste van haar laatste reserves aan geloofwaardigheid en respect. Echte journalistieke nieuwsgaring en substantieel politiek debat werden verdreven naar de digitale sfeer en sociale media, waar zij zich aan alle censuurpogingen onttrekken door de technologische voorsprong en de improviserende inventiviteit van de jonge generatie. Op het uit de publieke sfeer verdreven ‘echte nieuws’ en ‘echte debat’ kwam zo een hoge premie te staan. De spreekwoordelijke red pill (etnisch realisme, inter-geslachtelijk respect, identitaire assertiviteit etc.) is nu meer dan een rite de passage: ze is nu de-al dan niet uitgesproken-ultieme karaktertest voor de hele zelfrespecterende Westerse jeugd. In zekere mate ondergaat zo een hele generatie Westerse jonge mensen op natuurlijke wijze hetzelfde emancipatieproces dat in eerdere decennia door de cultuurmarxistische soixante-huitards (de ‘achtenzestigers’-de hippie-naar-yuppie babyboomers) kunstmatig werd opgeroepen bij hun politiek mobilisatie van ‘achtergestelde’ groepen: vrouwen (‘feminisme’), homoseksuelen (gay pride) en minderheden (black power,). Zelfs bij de intelligentsia en de middenklasse veroorzaakt de in uiterste perversiteit doorgeslagen ‘radicalisering’ van de vijandelijke elite, richting openlijke oikofobie en demofobie, nu een toenemende-vooralsnog grotendeels onzichtbare-red pill ‘zelfmedicatie’. De drastische teruglopende mainstream kijkcijfers, systeempers krantenoplagen en kartelpartij ledenbestanden staan in schril contrast met de explosief stijgende aantallen ‘politiek-incorrecte’ Youtube views, Twitter shares en weblog posts. In die zin is de post-Charlottesville Beweging ‘ondergronds’ gegaan. Niet omdat ze iets illegaals in zich heeft, integendeel: de Beweging wordt in overweldigende mate gekenmerkt door een hang naar een publieke ruimte gekenmerkt door vrede, wet en orde-kenmerken die uit veel Westerse samenlevingen zijn verdwenen na een halve eeuw neoliberale kaalslag, cultuurmarxistische deconstructie en (s) linkse ‘omvolking’. De reden dat de Beweging ‘ondergrondse’ karaktertrekken krijgt is simpelweg omdat zij door de vijandelijke elite zelf uit de officiële publieke ruimte is verdreven. Deze ‘struisvogelpolitiek’ zegt echter meer over de kortzichtigheid van de vijandelijke elite dan over de zichtbaarheid van de Beweging. Zij werkt zelfs averechts: de overblijvende systeemmedia en debatcircuits worden nu door de 'afhakers'-waaronder naast het gewone volk en de jonge generatie, en dus nu ook een steeds groter deel van de intelligentsia en de middenklasse-gezien als, in het beste geval, wereldvreemd en, in het ergste geval, de Lügenpresse. Voor minimaal realisme en basale substantie kan men niet langer terecht bij de mainstream media: de weg naar de alternatieve media-en dus naar de Beweging-is dan snel gevonden. Wat er op internationaal niveau aan publiek zichtbare uitingen van de Beweging na Charlottesville overbleef is bovenal een aantal klassieke websites, zelfstandige uitgeverijen en individuele publicisten waarvan de internationale zichtbaarheid te groot was voor effectieve censuur. In Nederland resteerde begin 2020 van de oorspronkelijke Alt-Right-in de zin van totaal alternatief discours-feitelijk alleen nog het (daarna volledig 'dichtgeklapte' en ‘gefossiliseerde’) studiegenootschap ‘Erkenbrand’.

 

Op het onverwacht overleven van dit-vooraf ideologisch gematigde en politiek neutrale-studiegenootschap reageerde de vijandelijke elite met karakteristieke overkill: een politiek-correcte schandpaal rapportering bij de staatsveiligheidsdienst. Na Charlottesville is de focus van de Beweging verschoven naar intellectuele verbreding (historische analyse, culturele studies) en logistieke versterking (alternatieve media, sociale netwerken)-deze nieuwe heroriëntatie duidt op een noodzakelijk verschuiving van spontane en ludieke acties naar toekomstbestendige en substantiële opbouw. Deze opbouw is deel van haar noodzakelijke voorbereiding op een langdurige krachtmeting met de vijandelijke elite.

 

4. Krachtsverhouding

De vijandelijke elite ontleent haar macht aan een monsterverbond tussen de neoliberale high finance sector (bankenmaffia, multinationals, drugskartels) en de cultuurmarxistische intelligentsia (systeempers journalisten, politiekcorrecte academici, Social Justice Warrior publicisten) dat zich heeft ingegraven in een institutioneel machtsmonopolie op zowel nationaal niveau (‘partijkartel’) als internationaal niveau (‘letterinstituties’-EU, IMF, VN, etc.). Op grond van deze formidabele machtspositie, verkregen na de vijftigjarige ‘mars door de instituties’ van de soixante-huitards, heeft de vijandelijke elite besloten tot een versnelde uitvoering van haar kernstrategieën: economische deconstructie (monetarisering, privatisering, deregulering), sociale deconstructie (secularisme, consumentisme, feminisme) en etnische deconstructie (massa-immigratie, multiculturalisme, omgekeerde discriminatie).

De versnelde uitvoering van deze strategieën vormt niet langer alleen een directe bedreiging voor de beschavingstradities (godsdiensten, talen, kunsten) en de historische verworvenheden (zorgvoorzieningen, onderwijskansen, sociale zekerheden) van de Westerse volkeren, maar ook voor hun fysiek overleven. De Westerse Nieuw Rechts beweging is een directe reactie op deze bedreiging: zij is niets meer of minder dan een natuurlijke-organische-immuun-reactie op een existentiële bedreiging en is daarom ook zichtbaar in alle aspecten van de Westerse publieke sfeer. De spontane, simultane en sensationele opkomst van ‘alternatieve media’, ‘burgerbewegingen’ en ‘populistische partijen’ wijst op de organische aard en authentieke legitimiteit van deze Beweging: haar bestaansrecht ontleent zij direct aan het zelfbehoudsinstinct van de Westerse volkeren-de enig mogelijke dragers van de Westerse beschaving. Haar uiteindelijke strategisch doel is niets meer of minder dan het elimineren van de existentiële bedreiging die uitgaat van de vijandelijke elite. Dit betekent dat er niet alleen dat de vijandelijke elite moet worden ontzet uit haar institutionele macht, maar ook dat haar anti-Westerse-door de auteur in deze context als liberaal-normativistisch benoemde-ideologie moet worden ontkracht.

Deze gecombineerde wortel-en-tak saneringsoperatie vergt niets minder dan een culturele revolutie in de meest essentiële zin van het woord. De zelfovertreffende synergie die nodig is voor deze culturele revolutie wordt daarbij in de eerste plaats geleverd door de ideologisch geïmmuniseerde, digitaal geëmancipeerde en identiteitsvaste jonge generatie. Noch de ‘late bekering’ van babyboomer spijtoptanten, noch de ‘late volwassenheid’ van x-generatie Aussteiger kunnen de kritieke massa leveren voor de Neo-Culturele Revolutie waarvan Nieuw Rechts de wegbereider is-zij zijn hooguit nuttig in de achterhoede gevechten tijdens de tactische terugtocht die voorafgaat aan de beslissende slag. Dat wil niet zeggen dat de Beweging het zich kan veroorloven de inzet en de offers van eerdere generaties patriotten en nationalisten-door de vijandelijke elite in het rariteitenkabinet van de geschiedenis bijgezet als ‘fascisten’, ‘rechts-extremisten’ en ‘populisten’-te vergeten. In tegendeel: de Beweging behoort de patriottische en identitaire kernwaarden van de ‘oude garde’ vast te houden en haar offers te eren. In de Nederlandse context betekent dit concreet: eerherstel voor strijders van het eerste uur, zoals Henry Brookman en Hans Janmaat, en herdenking van hen die stierven voor het vrij woord, zoals Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Daarbij geldt ook: de Nederlandse Beweging moet zich losmaken van de politiekcorrecte ‘banvloek’ op zogenaamd ‘besmette’ en ‘foute’ ideeën van haar wegbereiders en voorgangers. Zolang de Beweging zich niet openlijk de distantieert van de verketteringen en etiketteringen die de vijandelijke elite hanteert met betrekking tot haar voorgangers-hoe imperfect en ineffectief die voorgangers nu ook mogen lijken-zolang zal zij tekort doen aan één van haar belangrijkste opgaven, namelijk zelf de toon van het publieke discours te bepalen. Een nette acceptatie van de ‘oude garde’ (let wel: zonder noodzakelijkerwijs haar hele Weltanschauung over te nemen) en een strikte verwerping van de politiekcorrecte verkettering van de ‘oude garde’ zijn belangrijke testen van de geloofwaardigheid van de Beweging. Dat gezegd zijnde, is het nóg belangrijker om de essentieel nieuwe-hyper-eigentijdse, hyper-progressieve-aard van de Beweging te blijven onderstrepen. De Beweging staat nu immers op de morale high ground: de Beweging heeft nu het monopolie op échte arbeidersrechten, échte vrouwenrechten, échte kinderrechten, échte dierenrechten en échte zelfbeschikkingsrechten. Het vinden van de precieze balans tussen ethisch-etnische traditie en evolutionair-adaptieve moderniteit bepaalt de mate waarin de Beweging daadwerkelijk Archeo-Futuristisch kan zijn-en de mate waarin zij in staat is af te sturen op een waarachtige Neo-Culturele Revolutie. De Westerse Nieuw Rechts Beweging vond zijn eerste grootschalige politieke uitdrukking in de anti-globalistische ‘golfbeweging’ van 2016-2017: ‘Brexit’ in het Verenigd Koninkrijk, ‘Trump’ in Amerika en ‘LEGA’ in Italië. Hiermee bewees de Beweging haar capaciteit als ‘autoriteit in wording’ (een recht-filosofisch begrip uit Carl Schmitt's werk). Formeel eindigde deze ‘eerste golf ’ tijdens de electoraal-organisatorisch, allochtoon-demografisch en journalistiek-geregisseerde verkiezingsnederlaag van de ‘populistische’ partijen in het West-Europese globalistische hartland: in Nederland in maart, in Frankrijk in mei en in Duitsland in september 2017 (voor een desbetreffende analyse, zie Alexander Wolfheze, Alba Rosa. Tien Traditionalistische opstellen over de Crisis van het Moderne Westen, Arktos: Londen, 2019, blz. 91 en volgende). Gesterkt door deze defensieve overwinning waagde de globalistische vijandelijke elite zich vervolgens aan een fanaat tegenoffensief ter herovering van verloren Engelstalig terrein-de actuele en verwoede pogingen om Trump’s presidentschap en de Brexit procedure te saboteren waren deel van dit tegenoffensief. De verkiezingsoverwinning van de vijandelijke elite op de globalistische as Parijs-Berlijn-Stockholm (Macron-Merkel-Löfven) in 2017 was echter een Pyrrusoverwinning: de vijandelijke elite mag er dan-met veel pijn en moeite-sindsdien in geslaagd zijn haar machtspositie in het West-Europese hartland te handhaven, maar zij heeft daarbij wel veel van haar kracht ingeboet.

 

Door de doorzichtige mediaal-theatrale verkiezingsmanipulatie, de cordon sanitaire veelpartijen-coalities en de ongegeneerde zelfcensuur van de systeempers is het laatste beetje publiek vertrouwen, politiek krediet en maatschappelijke geloofwaardigheid dat de vijandelijke elite nog bezat, verdampt. De antinationale en antidemocratische toon van de systeemmedia is in toenemende mate regelrecht pathologisch. Feitelijk is de vijandelijke elite door de Beweging gedwongen haar masker af te werpen. De in de Beweging uitgedrukte nationalistisch-patriottisch-identitaire mobilisatie van de Westerse volkeren dwingt de vijandelijke elite tot een ‘race tegen de klok’: het perspectief van een totale electorale nederlaag en een totale burgerrevolte dwingt haar tot een versnelde doorvoering van haar deconstructie projecten te versnellen. Openlijk etnische vervangingspolitiek (‘Marrakesj’), openlijke arbeidersvijandige afpersing (‘klimaatbelasting’), openlijk totalitaire mediacensuur (deplatforming) en openlijk gewelddadige intimidatie (‘Antifa’) markeren de vlucht naar voren richting een directe ‘dictatuur van het neo-proletariaat’, uiteindelijk verwezenlijkt gedurende de eerste fase van de Great Reset (de 'tien maanden die wereld deden wankelen van 'Covid' maart 2020 tot 'J6' januari 2021). De contouren van een dubbel neoliberaal-cultuurmarxistische dictatuur begonnen zich al midden jaren '10 af te tekenen: het politiek-correcte ‘partijkartel’ als ‘Politburo’, de globalistische bankiers- en drugsmaffia als ‘Centraal Comité’ en het feministisch-allochtone electoraat als rancuneus beroepsproletariaat. Het is de opgave van Nieuw Rechts om de definitieve vestiging van deze globalistische dictatuur-al dan niet formeel via totalitaire ‘superstaat’ projecten als de ‘VN’ en de ‘EU’-vóór te zijn en de vijandelijke elite haar macht op vreedzame wijze en met democratische middelen af te nemen zolang dat nog mogelijk is. Of deze opgave nog tijdig-dat wil zeggen vóór het demografisch-democratische ‘schaakmat’ van de Westerse volkeren-kan worden gerealiseerd is natuurlijk maar zeer de vraag. Het antwoord op die vraag hangt echter-ten minste ten dele-af van de strategie die de Beweging op nationaal en internationaal niveau kiest.

 

5. Strategie

De frontlinie tussen de Westerse vijandelijke elite en de Westerse inheemse bevolking begint zich uit te kristalliseren. Vooralsnog heeft Nieuw Rechts weinig middelen in het veld te brengen in een directe confrontatie met het institutionele machtsmonopolie, de oneindige (fiat currency) financiële middelen en de neo-koloniale (Derde Wereld) mankrachtreserve van de vijandelijke elite. Naast de institutioneel marginale en ideologisch zwakke parlementaire oppositiegroepen staan de Beweging vooralsnog slechts een handjevol activisten en intellectuelen ter beschikking. Sinds het falen van het doodgeboren Alt-Right project ontbeert de Beweging een overkoepelende organisatie-en zelfs een samenhangend programma. Toch liggen wellicht juist in deze ‘handicaps’ de grootste krachten van de Beweging. Het feit dat de Beweging wordt geleid door een klein aantal uitzonderlijke denkers en doeners wijst op een zeer nuttig proces ‘natuurlijke selectie’. De enorme druk van de vijandelijke elite zuivert namelijk de avant garde van de Beweging en laat slechts de krachtigste-scherpste, eerlijkste, dapperste-elementen over. Het feit dat de Beweging tot nu toe organisatorisch ongecoördineerd en intellectueel ongedefinieerd is gebleven maakt haar daarnaast nagenoeg ongrijpbaar. De vijandelijke elite wordt namelijk geconfronteerd met-en in toenemende mate gemarginaliseerd door-een waarachtige volksbeweging en een authentiek volksverzet dat niet afhangt van bepaalde organisaties of bepaalde mensen. Fenomenen als ‘Chemnitz’ en ‘Gele Hesjes’in 2018-en nog meer de overdreven reacties van de overheden erop-bewijzen dat het strategisch initiatief definitief is overgegaan in handen van de volksbeweging. Intellectueel en moreel gesproken is de vijandelijke elite allang bankroet: haar cultuur-nihilistische (historisch-materialistische, militant-seculiere, cultuur-relativistische) ideologie is intellectueel achterhaald en moreel uitgehold tot op het punt van karikaturale obsceniteit.

 

Op aard valt voor hen niets meer
te leren
Zij zijn volkomen gaaf en
afgerond oud-liberaal,
wantrouwend en gezond
De dominee, de dokter, de notaris
Die denken uw dichter niet goed gaar is
Maar ’t kan verkeren
-Jan Gresshof, ‘Liefdesverklaring’

 

 

(Naar verluidt kostte dit ‘cultuur-kritische’ gedichtje de schrijver ervan zijn baan en toekomst in ons formeel zo ‘tolerante’ vaderland-hij woonde rest van zijn leven in het buitenland. In België en Zuid-Afrika werd hem wel een literair plaatsje gegund. Hij is niet de enige Nederlandse schrijver die het zo vergaat.)

Alle serieuze denkers en authentieke autoriteiten erkennen het intellectueel-morele bankroet van de vijandelijke elite-de enig overblijvende taak is de afhandeling van haar institutionale boedel. Met haar intellectuele en morele gezag is de vijandelijke elite de maatschappelijke regie en het strategisch politiek initiatief definitief kwijt: zij kan alleen nog maar reageren. De vijandelijke elite heeft nog een grote mate aan fysieke (financiële, politieke, militaire) macht, maar het tij van de geschiedenis heeft zich definitief tegen haar gekeerd. Het is alleen nog een kwestie van tijd tot zij haar macht verliest-dit ‘tijdspad’ zal bepalen hoeveel schade zij de Westerse volkeren nog kan berokkenen. Het is belangrijk Nieuw Rechts profiteert van de arrogantie en overmoed van de vijandelijke elite: haar toenemende ondoordachtheid, onredelijkheid en gewelddadigheid resulteren in statusverlies, gezichtsverlies en gezagsverlies. Het in toenemende mate ondoordachte, onredelijke en dwangmatige beleid van de vijandelijke elite is een klassiek geval van hubris-de tot de ondergang leidende overmoed van de Griekse tragedie. Deze hubris stelt de Beweging in staat haar sterke en vaste positie op de moral high ground uit te bouwen naar het maatschappelijk middenveld. De maatschappelijke middenklasse-middenstanders, kleine ondernemers, vrije beroepen-hebben alles te verliezen met het voorschrijden van de economische, sociale en etnische deconstructie die de vijandelijke elite nu versnelt doorvoert. Deze middenklasse kan haar welvaartsniveau en levensstijl slechts handhaven met een minimum mate aan publieke orde en veiligheid, een minimale rechtstaat, een minimum aan politieke stabiliteit en een minimum aan sociale cohesie. Valt de maatschappelijke realiteit onder deze minimale waarden dan zal deze middenklasse-die in Nederland nog steeds een (steeds krapper wordende) meerderheid van de inheemse bevolking uitmaakt-zich definitief afwenden van de elite. Hoe meer burgerrechten worden ingeperkt (afschaffing van referendum), hoe meer persvrijheid wordt verkleind (censuur van terreurdaden en etnische criminaliteit), hoe meer de vrijheid van meningsuiting wordt afgebroken (Wilders rechtsvervolging), hoe meer de publieke ruimte wordt verziekt (Zwarte Piet discussie) en hoe meer de rechtstaat verwordt tot een politiekcorrecte karikatuur (IS jihadisten her-import), des te meer zal de middenklasse vervreemd raken van de vijandelijke elite. Vanuit dat perspectief zijn de algemene neiging tot apolitieke apathie, de escalerende partijpolitieke versnippering, de afnemende bereidheid tot politieaangifte en de kelderende kijk- en omzetcijfers van de systeemmedia ‘positieve’ signalen: ze duiden op een onomkeerbare vertrouwenscrisis-en op een blijvende vervreemding van de middenklasse. Om voor het volk een geloofwaardig alternatief discours-een betrouwbaar baken van hoop-te bieden is het daarnaast belangrijk consistent vast te houden aan het legitimiteitverlies van de vijandelijke elite. De Beweging is nu aan het woord-het discours van de vijandelijke elite kan niet langer onderwerp van gesprek zijn. Concreet betekent dit: consistent afzien van ‘bewijslast’ en ‘discussie’ in het volstrekt kunstmatige en zinsledige ‘publieke debat’ waarin de vijandelijke elite eerdere generaties ‘dissidenten’ van energie en doelmatigheid beroofde. De (etnische, economische, sociale, culturele, ecologische) ‘bewijslast’ tegen het beleid van de vijandelijke elite is allang geleverd in enorme bergen statistieken, analyses, rapportages en publicaties. De (wetenschappelijke, publicitaire, journalistieke, politieke) ‘discussie’ over het beleid van de vijandelijke elite is allang afgelopen. In Nederland eindigde die discussie met de kogel die om vijf over zes ’s avonds op 6 mei 2002 het Nederlandse volk beroofde van de grote geest van Professor Fortuyn. Elke ‘discussie’ die daarna nog plaats vindt met de vijandelijke elite onteert de nagedachtenis aan het ultieme offer dat ‘Professor Pim’ bracht voor de vrijheid van meningsuiting-en voor het Nederlandse volk. De vijandelijke elite wilde toen geen discussie met hem-de Beweging wil nu geen discussie met haar.

Terwijl de Beweging zich nauwgezet moet houden aan de noodzakelijke leidraad van strikte geweldloosheid, vigerende wetgeving en democratische politiek, moet tegelijk worden vastgesteld dat het aangaan van een verder ‘politiek debat’ op een voor het volk volstrekt onacceptabele manier legitimiteit geeft aan de vijandelijke elite. Het is het equivalent van een ‘rationele discussie’ met je op overspel betrapte ex-vriendin of van een ‘constructief gesprek’ met de moordenaar van je kind. Er is maar één ‘discussie’ die nu nog mogelijk is: de discussie over wat er nodig is om het onrecht dat ons land en ons volk is aangedaan te doen eindigen - en die discussie voeren we als volk - niet over het volk. Daarbij geldt dat de eerste stap is om het goede van het kwade te onderscheiden - het vooralsnog zwijgende volk van de druk-pratende onderdrukker, de verzwegen waarheid van de hoogmoedige leugen en de schone illusie van de harde waarheid. Om dat onderscheid te kunnen maken moeten we bij onszelf beginnen: de strijd voor grotere begint namelijk bij het kleinere - de zuivering van verstand en hart.


6. Zuivering

'Onze analyses mogen diep en correct zijn, maar we hebben een probleem. Wat kunnen we eraan doen? Hoe kunnen we uit deze valstrik ontsnappen? Zelfs de meest inventieve oplossing die onze anti-systeem intellectuelen aandragen zijn naïef en irrealistisch. Ze zeggen: word wakker! Maar de massa kan niet wakker worden en het Systeem heeft de beschikking over genoeg middelen van gedachte-manipulatie en onderdrukking om elke revolte te onderdrukken. Ik noem deze situatie een 'paradigmatische impasse'. Want wij beperken onszelf tot het liberale paradigma dat ons als een valse godsdienst is opgelegd. Wij doen daarom een beroep op wetgeving, de grondwet, rechten, etc. Maar deze mechanismen van massa-democratie en republikeins denken zijn juist door enorme manipulaties opgelegd door degenen die onze echte leiders hebben vermoord, die onze echte geloofssystemen hebben gemarginaliseerd en die ons een valse geld-godsdienst hebben opgelegd. Om uit deze trance uit te breken moeten wij een grote paradigmatische sprong voorwaarts maken. ...Laten we dus de liberale illusie opgeven: het verkiezings-spelletje en het meer-partijen spelletje, samen met alle andere elementen van de dominante politieke mythologie. We kunnen onze vijand niet verslaan met petities, demonstraties en verkiezingsdeelname. Zij beschikken over een vol-spectrum arsenaal aan middelen tot manipulatie, dominantie en controle. Uiteindelijk ligt de enige kans die de mensheid heeft in een volledige en onvoorwaardelijke verwerping - in verstand, hart en geest - van het hele liberale paradigma. Elke andere boodschap is vals en naïef - en een directe oproep tot collectieve zelfmoord.'

 

De samenleving stemt soms bij de stembus
maar soms maakt de samenleving op een andere manier haar opvattingen duidelijk.
Bron: Mark Rutte, persconferentie 21 April 2020.